KonGO Şiiri - Fikret Turhan

bu sabah
kahvaltı masasında
ağladım
doya doya ağladım
KONGO'ya
ki o
bir devlet değildi
kanamalı da
hiç değildi
o
benim çocukluğumun
en iyi dostuydu
ben ki
okuldan önce
bahçeye gitmeyi
çalışmayı tercih eden
biriydim doğrusu
o da
bir pomak evinde doğmuş
her sabah
peşimden gelen
bir çoban köpeği yavrusuydu
ta ki
bir sabah
sepetimin içine koyup
kaçırdığım güne kadar onu
artık
o
pomaklığı unutmuş
bir arnavut dostu olmuştu
oysa
ben büyürken
o çabucak ihtiyarlamıştı
KONGOM
inanıyorum ki
ben sana ağlarken
sen cennetten bana
kuyruğunu sallamaktasın
musmutlu

Fikret Turhan-Yalova,
16.02.2016