Konfeti çocuklar Şiiri - Yorumlar

'konfetiler, konfetiler, konfetiler ….
gece yarılarının kulaklarına bir fısıltı gibi inmekteler:
ağzım çok kurudu bu gece, ateş basması gibi susamışlıklardan
haydi soğumuş bir pınar sesi gelsin, çağlarcasına uzaklardan
silinsin pencerelerimizin üstüne sinmiş tüm bulutlar
biz yeni yıldızlardan yaratalım, el değmemiş oyuncaklar. '

Cevat Bey, umut dolu ve yine güzel şiir dökülmüş kaleminizden.
Kutlarım.
Selamlar
Gül

Çocuklar...Neş'e kaynağı... Bulundukları her yere; renk, oyun, gülücük ve neş'e saçarlar...
Hayâl güçleri, tertemiz duygularıyla birleşir. Tırmanırlar aya, yıldızlara... Serperler, renk renk konfeti gibi umudu, bereketi, aşkı... Öyle ki bulutlar silinir penceremizden, sesleri, neş'eleri çağlayan, serinleten pınarlar gibi... Sevinci taşırlar yüreklerimize...
Şiiriniz, yine gözlerimizden kayan güzel bir film gibi...Daha okumaya başlarken zevkle seyrediyorum: Yağmurlarla ıslanmış bir şehirde, akşamüstü seferberlikten dönenleri, pencerelerden rengârenk konfeti serperek karşılayan çocokları... Onların taşan neş'elerinden, gülümseyen mutlu yüzleri...
Bu gece çok rüzgârlar hissettik gönüllerimizde, yüreklerimizde... Umudumuz hep onlar... Onlar boyayacak yine dünyayı maviye, yeşile ve aşka...
Gönlünüzde; hayâl gücünüz ve neş'eniz hiç bitmesin. Sevgii ve neş'e yayıyorsunuz.
Sonsuz selam ve sevgiler...Hâlenur

Ah.Ahh..keşke bütün yürekler birleşsede..sisli bulutları çocukların ve çatı aralıklarında yatanların üstünden alabilsek..onlara renkli komfeti renklerinden renkli bir dünya sunabilsek..harika bir...anlatım komfeti çocukları..ben şiirin içinde yoğruldum..ne diyebilim ki...yüreğine ve emeğine sağlık..dilerim dilekler çocuklar için gerçekleşir..sevgilerimle.
melek ayaz

Kendi icindeki masum cocukla barisip kendisini severek olgunlasiyor, kendini sevdikce de baskalarina da sevgi duyumsuyor ve yakinlasiyor insan...
Sevgi demek iletisim demektir..
Sairimizde icindeki o masum cocukla barisik olarak düsleri, fantazileri, sevgileriyle okuyucuyla öyle bir iletisim kuruyor ki, okuyuculari gökyüzündeki yildizlara benzetirsek, yüzlerce okuyucuyu gök yüzünde isildayan bir dolunayin pesinden sürüklüyor kendi dünyasina...
Iste, bu iletisimdir, iletisim demek te sevgi olduguna göre;
Sevgiden sorumluluk duyan insan paylasmasini da bilir...Ve sevgi paylasildikca bir anlam ve deger kazanir...

Sairimizde bu güzel siiriyle icimizdeki masum cocuklarin yüreklerindeki sevgileri okuyucuyla paylasiyor... ve o paylastikca da siiri daha da büyük bir deger ve anlam kazaniyor...

'...Konfetiler, konfetiler, konfetiler/
gece yarilarinin kulaklarina bir fisilti gibi inmekteler'

Konfetiler bir mutlulugun paylasimini simgeler... Sair de bu dizesinde tek basinaliginda ve artik yalniz olmayan duygularini gece yarilarinin kulaklarina fisildayarak paylasiyor mutlulugunu...

Ve.. icimizdeki masum cocuklarin yetiskinler dünyasi tarafindan henüz kirletilmemis rengarenk, fantazi, düs dolu ve sevgi dolu hesapsiz, kitapsiz, önyargisiz dünyalarini
'...ellerindeki makas ve renkli kagitlardan konfetiler yaptilar/ Cikip dolunaya isik yollarindan, yazdilar beyaz tebesirleriyle/yazdilar dudaklarinda islik olan sarkilari bilinen sözleriyle /sonra umut mavisi, bereket yesilini boyadilar ask kirmizisina/
gökyüzünde artik bir degil, iki ay vardi uykuya daldiklarinda'
dizeleriyle cok güzel dile getiriyor...

Ve, icimizdeki o masum cocuklar yalniz degiller artik!
Düs ve fantazilerde de olsa ayni gökyüzünü, ayni duygu ve düsüncelerin paralelliginde tek basinaliklarinda yalnizlik duygularini paylasiyorlar...
„Iclerindeki tutku ile nerede, nasıl olursa olsun,
masum çocuklar gibi iki kişilik yaşayanlara....
aynı tutku ile aynı noktadan yeniden vurulma…“ dilekleriyle ..
Ay ve Marsin düetindeki bu gecede, güzellik, sevgi ve mutluluk dolu bir siiri armagan ediyor...
En icten tesekkürler,yüreginize, düsüncelerine ve duygulariniza saglik degerli sair dost...

çocuklar, çocuklar, çocuklar …
korkmadan söyleyin içinizden geçeni, yanlış anlamazlar.
biz şairiz deyin mesela, onun için benzeriz yıldızlara


biz şiiriz deyin olmasada kafiyemiz ulağımız, ayağımız... biz şiir gibi ağlatır, kalbe gülüş yayarız deyin... hem biliyormusunuz bunlar sizsiniz, renkli kağıtlardan kestiğiniz konfetiler gibi yükseklerde uçuşursunuz, saçlarımda dolaşırken karlardan uzak baharlara götürürsünüz...
sarıydı galiba yoksa kumralmıydı son düştüğünüz saçlar, kahveye karışık bir halmiydi renginiz... konfetiler konfetiler şiirlerde ezgiler, ah birde düşerken ezmeseler...

yüreğinize sağlık, çok hoş bir antalım yoluydu, sözden gönüle ayrı bir yol bulmuş şiiriniz, tebrikler.

çocuklar, çocuklar, çocuklar …
ellerindeki makas ve renkli kağıtlardan konfetiler yaptılar
çıkıp dolunay’a ışık yollarından, yazdılar beyaz tebeşirleriyle
yazdılar, dudaklarında ıslık olan şarkıları bilinen sözleriyle.
sonra umut mavisi ve bereket yeşilini boyadılar aşk kırmızısına
gökyüzünde artık bir değil iki ay vardı uykuya daldıklarında …
güzeldi .. anlatımdaki benzetmeler değişik... güzel.. saygılarımla...

gözümde canlandı Cevat Çeştepe. o öyle bi uyku olacak ki ne ruyalar, ne ruyalar ve sabaha uyanacaklar hep!! .....

Yüreklerde esen rüzgârların,umutsuz siyahları dağıtması umuduyla,güzel şiirinizi gönülden kutlarım.Sevgi ve saygılarımla,
ÜNAL BEŞKESE

korkmadan söyleyin içinizden geçeni, yanlış anlamazlar.
biz şairiz deyin mesela, onun için benzeriz yıldızlara
ve firardan değil sevdadan saklanırız satır aralarında.
çok harikaydı...saygılar

içindeki tutku ile nerede, nasıl olursa olsun,
masum çocuklar gibi iki kişilik yaşayanlara....
bu gece hazırlasınlar kendilerini
aynı tutku ile aynı noktadan yeniden vurulmalara...

duyarlı yürek .....kaleminin mürekkebini ne olur sakın bitirme
çok duygusal bir şiirle buluştum yine sağ ol paylaştığın için allah korusun seni
müzeyyen başkır