Kömürden Mi Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ben sevmiştim seni,
İstemiştim seninle dolu günleri.
Aşk bilmiştim seni,
Sen ise hiç bilmedin kıymetimi.
Bilme… bilme sevgili, bilme,
Ben yanarken sen bilme!

Ah, bu sensizliğe yaktığım
Kaçıncı sigara,
Kaçıncı vazgeçişim,
Kaçıncı bedenimi ateşe verişim...
Kaçıncı acı
Kaçıncı?

Sevmeseydim,
Ağlar mıydı gözlerim hiç?
Damla damla yaş döker miydim?
Sen giderken,
Yüreğime taşları basar mıydım hiç?

Yar, yüreğin demirden mi?
Yokluğun ölümden mi?
Ben yandım…
Gözlerin kömürden mi?

Bir kuş gibi uçtu ömrüm.
Oysa bir gülüşüne
Bin canımı feda ederdim.
Şimdi ucu alev almış mektuplar gibiyim.
Senden uzakta,
Senin için yanıyorum.

Küllerim savrulurken sevdanın rüzgârında,
Dilimin ucunda hep adın,
Hep seni anıyorum...
Yar, hiç mi kanamıyor vicdanın?
Hiç mi acımıyor yüreğin?
Seni seven bir aşığı kapı eşiğine koyup
Nasıl gidiyor ellerin?

Yar, ellerin kömürden mi?
Yoksa değdiği her şeyi
Yakacak kadar ateşten mi?..
Üfledigin küllerimden doğuyorum
Dudaklarının arasında boğuluyorum
Ya al beni yuregine
Yada ben ölüyorum
Yar yuregin ölümden mi
Yoksa kara bir gecenin dününden mi
Ben yandım
Ben yandım
Közümü küle çeviren korundan mı,
Yar yar yuregin demirden mi,
Demirden mi..?
23.08.2025 21:34