Kömür Ocağı Şiiri - Rabia Barış 2

KÖMÜR OCAĞI

Bir kıvılcım çıktı yandı trafo,
Kapladı dehlizi ateş sıcağı.
Duman kara günü kapkara sardı,
Üç yüz bir can aldı kömür ocağı.

Kimisi evliydi kimi nişanlı,
Kimi yenidünya bir delikanlı,
Bir şehit yanında bir ala canlı,
Üç yüz bir can aldı kömür ocağı.

Kapılar kapandı durdu çıkışlar,
Maden ocağında hazin bakışlar,
Yerleri suladı dökülen yaşlar,
Üç yüz bir can aldı kömür ocağı.

Hakk'a kavuştular sessiz yatarlar,
Geride kalanlar hüzün tutarlar,
İnsanlar dua ya dua katarlar,
Üç yüz bir can aldı kömür ocağı.

Nice yiğit gitti ağlar anası,
Gelin taze kalmış elde kınası,
Kiminin beşikte körpe sunası,
Üç yüz bir can aldı kömür ocağı.

Gönüller sızladı gözler ağladı,
Soma kara günde kara bağladı,
Kiminin feryadı yürek dağladı,
Üç yüz bir can aldı kömür ocağı.

Ya Rabbi biz diliyoruz ki böyle kazalar bir daha tekrarlamasın. Anneler eşsiz, çocuklar babasız kalmasınlar.
Güneş buruk doğmasın hanelerin üstüne. Ak pürçekli nineler, aksakallı dedeler, sırasız gittiler diye yanmasınlar çocuklarına.
Belleri bükülmüş, dişleri dökülmüş mezarlık yoluna bakmasınlar. Evlatlarını bayramlarda, baharlarda yanlarında hanelerinde bulsunlar. Naz makamında acılara bulunmasınlar onlar. Yarınlar hep güzel olsun. Güneş neşeli doğsun üstümüze…

Rabia barış