Kömür karasıydı yüzün
Yüreğin gibiydi gözlerin
Aydınlatıyordu karanlığı
Parıl parıl parlayan gözlerinde
Yoluna ışık olmuştun ölüme giderken
En titrek bakışlarınla çaresiz…
Issızlığın tamda orta yerinde
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta