Kömür Karası Şiiri - Basri Yıldız

Nasıl oluyor da
torba torba kömür dağıtıyorsun,
Kimin parasını,
alın terini kime veriyorsun,
Ben hakkımı helal etmiyorum,
vebali senin olsun,
Genç yaşta doyamadan,
beni toprağa koyanlar,
İki elim yakalarında,dilerim
Allah’ından bulsun.

Bir çoğunuzun inmeye bile,
cesaret edemediği,
Karanlık sokaklara
gözü yumuk inerim ben,
Yüzüm kara,çizmelerim kara,
altın gibi yüreğim,
Ben maden işçisi
kara yüzlü isli biriyim.

Bilmiyorum mu sandın,
benim hep ötelendiğimi,
Bir dilim ekmek için çalışıp,
didinip debelendiğimi,

Ben bir köstebek gibi,
yer altında yaşarım,
Bu benim kaderimmiş he,
İnanmam şaşarım.