Kömür Karası Şiiri - Rıdvan Dönmez

Her sabah
-Ya da akşamüstü, ya da gece
Vardiyana göre-
Giderken işe,
Giydiğin kefen olabilir,
Son nefes aldığın
Göğün altında.
Son kez gördün belki güneşi,
Belki son kez,
"Hoşçakal" dedin
Çocuğuna,
Sevdiğine,
Annene.

Her sabah işe giderken
-Vardiyana göre, akşamüstü, ya da gece-
Bir daha görebilmek umuduyla
İndin madene.
Mezara girmek her sabah,
Çıkmak her akşam mezardan;
Kanıksanıyor zamanla,
Geçiyor ürküntü,
Alışıyor insan.

Kimse bilmez,
Anlamaz,
Ne demek;
Her sabah mezara girip,
Her akşam mezardan
Eve dönmek.
Sen de bilmezden gelirsin,
Gözünü yumduğunda
Yiter, silinir gerçek.

Ne kadar yıkasan çıkmaz
Tırnaklarının dibinde değil
Yüreğinin dibinde kalır
Korkunun kömür karası.