Kömür Gözlüm-4 Şiiri - Mehmet Cıngır

Hiç yakışmıyor sana surat asmak,
Kömür gözlüm haydi artık gülüver!
Üzüyor beni dargın gibi susmak,
Gün doğmadan haydi artık geliver.

Asmadan gel kömür gözlüm asmadan
Çıkalım şu dağlara kış basmadan,
Sen gül topla,ben nergisi; sarsmadan,
Senin olsun nergis,bana gülü ver.

İnceden giy kömür gözlüm inceden,
Benim aşkım yeni değil, önceden.
Kopar da ver dört yapraklı yoncadan,
Seviyorum de de gönlüm alıver.

Aşkla örelim gönül köşkümüzü,
Aşk içinde bulalım meşkimizi,
Leyla’nın kıskandığı aşkımızı,
Çarp da beş ile, ikiye bölüver.

Kömür gözlüm yaraşmaz sana kibir.
Terk ederken dostlarım beni bir bir,
Gülümserken yüzüme benim, kabir,
Söyle şu adımı,artık biliver.