Kömür Emekçileri Şiiri - Ahmet Zeytinci

Madenciler, kömür emekçileri...
''Ekmeğini taştan çıkarmak'' deyimine,
En çok yakışan insanlar,
Bu işte bu, en helal, en katışıksız,
Alın terlerinden birisi...
Es kaza grizu patlamasından,
Ya da başka iş kazalarından kurtulup da,
Emekli olabilirse kimisi,
Kömür tozlarını, karanlık dehlizleri,
Rüyalarında göre göre,
Yaşamı kovalayacak gittiği yere...

Güneşi görmeden saatlerce çalışmak,
Ve buna, yıllar boyu alışmak da alışmak.

Madenciler, kömür emekçileri,
Ekonomimizi ayakta tutan sizlersiniz.
Sizinki kutsal bir görev askerlik gibi...
Sadece öldüğünüz zaman, üçünüz beşiniz,
Hatırlarız sizleri, ahlanıp vahlanırız.
Ramazanda bile çoğu zaman,
Yerin üç yüz metre altında iftar edersiniz...

Ahh!!bu kömür karası,kömür karası,
Sanki yürek yarası...

Bahriye neferi ''Uzun Mehmet'',
Kömürü buldun amma;
İki üç katilin ellerinde kayboldun soldun.
Cellatları herkes nefretle, seni ise rahmetle anıyor...

NOT: 13 Mayıs 2014 Yılında Soma'da hayatını kaybeden tüm maden işçilerini saygı ve rahmet ile anıyorum...