Komşusu Şiiri - Ozan Efe

sarmaşıklara sıyrıldığı zaman
köküne kezzap dökülmüş gibi
iğneden ipliğe döndüğünden beri
geçimsizliğinde yıkıntıların dibi
çığlığını duyuyordu komşusu

kırlangıç savruluşu boşuna değil
yarasalar üzgün şaşkın aydınlığa
yolları yok sokaklar karmakarışık
şaşkınlık içinde sözümü demem
sağlığını koyuyordu komşusu

ne olur aç pencereleri ağzına dek
tiner kokusunu alsın sirkülasyon
içimde ağrılar çoğalmasın ödek
ciğerime dökülmesin losyon
yağlığını boyuyordu komşusu
sağına soluna bakınmasın
yetsin kendi başına kaldığın
içine döksün sonra yakınmasın
yeter boşu boşuna daldığın
bağlığını oyuyordu komşusu

içimdeki beni ürkütmeyesin
hüznüme de yakışmıyor görsen
katışık malını da gütmeyesin
ozan efem gözyaşında gersen
dağlığını soyuyordu komşusu
240911denizli