Komşumuzun Kızı Şiiri - Mustafa Bilgiç

Komşumuzun bir kızı vardı,
Saçlarına pembe toka takardı.
Komşumuzun bir kızı vardı,
Sabah akşam pencereden bakardı.

Tarak hiç düşmezdi elinden,
Gümüş kemer çıkmaz oldu belinden,
Gören bir ah çekerdi derinden,
O zamanlar hala bekardı.

Boyu ikiye kısa, üçe uzun,
Altında bir şey yoktu bluzun,
Mini eteği uzun gelmiş bu kızın,
Güzelliği nice canlar yakardı.

Yürüyüşü mankenleri andırır,
Bir gülüşü dünyaları kandırır,
Mahalleyi bakmaktan usandırır,
Elbisesi vücudunu nasıl sıkardı.

Teybi açtı mı inlerdi sokak,
Dinleyen çok ise işte budur hak,
Mahalleli sıkılmazdı muhakkak,
Caz müziği kulakları tıkardı.

Yoktu hiç kimseden saklısı,
Çoru çocuğu, genci yaşlısı…
Özellikle de yandan bakışlısı,
Bütün mahalle ona aşikardı.

Komşumuzun bir kızı vardı,
Saçlarına pembe toka takardı.
Komşumuzun bir kızı vardı,
Yanılmıyorsam hâlâ bekardı...

1999, Lise Yılları