Bakıyorum bikkinliga ümitsizlik kala
Işıkla, yanlizligi tuketiyorum bu karanlıkta
Sesizligi yıpratan komsularim var benim
Üst katimda aşk var mesala
Çok iyiydi herkes ben bu yüzden ölürken
Alt katimda da öfke kalıyor bu arada
Kahve içmeye gidiyoruz uzaklara
Kırk yıl hatirlansin diye içiyoruz
Sagimda öfke, solumda aşk
Karar aldik kahvenin son yudumunda
Agladikca gulecegiz bu hayatta
Kayıt Tarihi : 11.2.2020 04:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!