Komşu Köylüm Şiiri - Abubekir Çavuş

KOMŞU KÖYLÜM

Karşı köyde kısrak taya binersin
Bahçeyi geçip bostanda inersin
Çevre köylerin en güzeli sensin
Sana aşığım Komşu sen ne dersin?

Bastığın yerde gül çiçekler açar
Basmadığın yer fakir, kalır naçar
Bir gülüşün her yere inci saçar
Soğuk pınar başında su içersin

Zülfün teline nice koç serilir
Endamına bütün köyler verilir
Seni gören tüm hastalar dirilir
Gonca dudaklarınla kiraz yersin

Alıp verdiğin nefes bize deva
İsmini duymayana her şey reva
Bu güzele aşığım, değil heva
Bana bir güler kaybolur gidersin

Fistan çeşit çeşit gül çiçek desen
Az kalır ne kadar yârı methetsen
Gözlerini selvi boyunu bir görsen
Aklın gider bir meczuba dönersin

Kirpiklerin ok kalbimden vurursun
Komşu köylüm beni öldürüyorsun
Bana kaçmayıp ne güne durursun?
Sen de Çavuşoğlunu çok seversin

10. 06. 2018
17. 52
Ebubekir ÇAVUŞ