Komşu Kavgası Şiiri - Muharrem Pala

Geçen gün mahallede yoldan geçerken
Bir kavgaya tanık oldum tesadüfen
Biri üstte diğeri altta oturan
İki komşunun kavgası
Birisinin elinde sopası
Hakaretler, tehditler takip ederken birbirini
Diğeri savunmaya çalışıyor kendisini
Havada uçuşurken sandalyeler
Kulakları tırmalıyordu hoş olmayan sesler
Durdum bir kenarda seyre daldım
Kendi kendime söylenmeye başladım
Bre komşular! Kurşunlar konuşmadığına göre
Ya deveyi pire ya da pireyi deve yaptınız
Neden işi bu kadar büyüttünüz
İki medeni insan gibi konuşamaz mıydınız
Bir araya gelip sorunu çözemez miydiniz
Bu ne rezalet! Kavga ediyorsunuz el-alem seyrediyor
Başkasının ağzına sakız olmak hoşunuza mı gidiyor
Ne desem boş maalesef alttan alan yoktu
Bilakis üstte kalmak için gayret çoktu
Devam ederken bütün gücüyle şiddet
Balkonda çocuklarla izleniyor bu hiddet
Bu kavgada en çok hasar görenler
Korku eşiği sürekli düşen körpe beyinler
Barıştırmak için hiç kimse çaba sarf etmiyor
Araya girip te kimse komşuları ayırmak istemiyor
Ne me lazımcılık işte ’’bana değmeyen yılan bin yaşasın’’
Etmeyin eylemeyin komşular bugün onaysa sanadır yarın
Neyse ki duyarlı bir komşu polisi aramış
Adresi vermiş kavgayı polise anlatmış
Birazdan polis aracı geldi
Kavgaya karışan birkaç kişiyi dinledi
Birkaçını da aldı götürdü
Mahalle bir süre sessizliğe gömüldü
Az önceki hır-gürden eser kalmadı
Şimdi de dedikodu sahneye daldı
Herkesi aldı bir merak
Gel komşu gel işi-gücü bırak
Komşular bir araya geldiler fıs fıs
Ardından gülüşmeler kıs kıs
Niye boş kalsın ki sahne alan herkes izleniyor
İzleniyor da kimi az alkış alıyor kimi çok
Nasıl bir toplumuz şimdi dedikoduyu sever olduk
Ne mahalle ama yorgan gitti kavga bitti
Peki bu kavganın fitilini kim ateşledi
Geride kırgınlıklar kırılan kalpler
Bitmek bilmeyen dargınlıklar
Ve mahkeme salonları ile duruşmalar
Bir daha karşılaşmamak için değişen yollar
Kavgacılar birbirlerine çoktan küstü
Ancak söylentileri devam ediyor
Ağzı olan yorum yapıyor
Sonrada bitmiyor tartışmalarımız
Ne de kavgalarımız
Birkaç ay sonra duyduk biri evini satmış
Diğeri de o mahalleden çekip gitmiş
Kimin yanına kaldı döven de mutsuz dövülende
İnsanın mutluluğu sevende sevilende