Komşu Gözlerim Şiiri - Kemal Berk

Geride kalmıştı o güzel günler
Aklıma geldikçe dolar gözlerim
Acısı tatlısı anlatır diller
Geçmişi anarken akar gözlerim

Evimiz tek katlı bahçelik bağlık
Her yerler park bahçe yürekte sağlık
Huzurlu yaşarken yoktu ki aylık
Komşuda ahretlik arar gözlerim

Gecenin bekçisi devlet babaydı
Mehlede her kadın bizim anaydı
Büyükler bizlere anayasaydı
Kurallı insanlar ister gözlerim

Esnafım insana kefil olunca
Borçlarım deftere bir bir dolunca
Utançtan kederden rengim solunca
Borcu ödeyecek bir dost gözlerim

Aynı millet aynı bayrak aynı din
İçimiz dışımız hiç dolmazdı kin
Mahallemiz bize olmasın bir in
Biz ölmedik diyen yiğit gözlerim

Komşuya her işte yardıma koşan
Çocuğu emzirip bağrına basan
Het türlü hayvanın başı okşayan
Insanı sevecek komşu gözlerim

Açların yoksulun hamisi olan
Yardımı yaparken yüz rengi solan
Her yaşta insana yardıma koşan
Riyakâr olmayan canlar gözlerim

Haklının yanında hakkınca duran
Arsıza yüzsüze tokadı vuran
Eliyle sözüyle nizamı kuran
Ahlaklı vicdanlı dostlar gözlerim

Kül'özü muhtaçtır komşunun küle
Kaderde sevince el tutan güle
Yediden yetmişe öten bülbüle
Güzel koku salan komşu gözlerim

Kemal'eren /Kemal Berk