Komşu Şiiri - Uğur Musab Şahin

Komşu derdi derdimiz idi, neşesi neşemiz
Şimdi derdi neşemiz oldu, neşesi derdimiz.
Aynı binamızda, doğan ve ölenden bihaber.
Alt katımda ki yeğenimi, evlendirmiş birader.
Üst katımda Hasan beyin oğlu, askere gitmiş.
Mehmet amcanın torununun, askerliği bitmiş.
Akşamları iş dönüşü, asansörde selamlaşırız.
Bir de her yıl, bina yönetiminde hatır sorarız.
O dem öğreniriz, binadan giden ve gelenleri.
Aidatları vermeyen, düzenli aidat ödeyenleri.
Komşunun tavuğu, komşuya kaz görünürmüş
Hasbin Allah, üç çocuklu kadını kız görürmüş.
Komşu komşunun, külüne muhtaç değil miydi?
Çocukluğumda, komşu komşuya misafir gelirdi.
Et tırnak olur, pazara beraber giderdi kadınlar.
Komşudan borç alınır, komşuya borçlanırlar.
Her şeyimiz ortaktı, mirastan başka paylaşılan.
Ertesi gün muhabbet, maç konusu tartışılan.
Komşu komşuya emanet ederdi çocuklarını,
Şimdi şeker almıyor versek, komşu çocukları.
Şimdi gökdelenlerle doldu, bütün mahalleler.
Bırak sokak başını, aynı binalarda garip haller.
2016