Komple Teorisi Şiiri - Özge Özgen

Tutarsız bir teoriyim ben
Acımasız bir yerinde durdum zamanın
Burada
hayatın tek rengi var
fıstık yeşili

Dünyanın tam ortasında oturttuğum
iki kaburgam
ve kendime manyak diyebileceğim krapon kağıtlarım bile var
Kalbimde ince uçlu bir makas
sanırım birazdan
yağmur yağacak
ve çizgili bir deftere ihtiyacım olacak
tek yönlü bir mektup yazacağım
onun adına
Adını 'hergele' koyacağım

Kaç gövdem varsa, içim içimden geçmiş olmalı
Kadınların ot kokusuyla tanışıp kırkayakları gömdükleri gün
Ben bu kırık gövdemden ayrıldım

Bir kalabalığın cümlelere eşitliğini
anlatmış olmalıyım sana
Dedikoduların olağan üstü birşey olmadığını
ve her daim yüksek topuklu ayakkabının üstünde durmayı beceremeyen
pasaklı kadınların
tongo yapmayı beceremediği gibi

Aslında bu kadınlar bir biblo gibi şiir yazarken
süs kağıyla öpüşebilirler
Bunun bir cisimle ilgili şeyler olduğu görüşündeyim
Bu çok açılı bir not!
Sanırım, kalbinin acilen bir korseye ihtiyacı olabilir

Ve dişlerini gıcırdatarak diğer kadınlara
gevşediğin anları
bir salyangozo anlatabilirsin
Böyle garip durumlarda
Görürsen tanımamazlıktan gel beni
Bilirsin ben defolu şiir yazmayı sevmem

Bu bir ayva değil
Bu bir elmanın kurt dökmüş hali
Sen yine de çok canın çektiyse ;
kurtlu olanı ye!

Biraz komple teorileri gibiyim bugün
Biraz fantastik bir hergele
Hayatımdan ayrılan bütün ritimler ve bütün güvercin kılıklı şeyler
şuradan dönüp dolaşmış,
Ve tarçın tadı almış bir kurabiyelerden bahsediyor ; itin birine!

Burası salon, şurası evin hanımı mutfak
bunlar çok amaçlı yastık!

Çıtır çıtır ye!
Çıtır çıtır çıtla beni Şaziyem
Eşit olamayız, ama eşitlenebiliriz
ucu akmış bir adiyle...