Komiserin kızı Şiiri - Kadir Berat

KOMİSERİN KIZI
o şehirde miydi esaretimiz?
yoksa bizde mi saklıydı şehrin esareti?
tam kavuştuk derken;
karakol hücrelerinin çentikli duvarlarının diplerinde bitiyordu sevinçlerimiz.
o komiserin prenses kızı;
ben sokakların hırçın delikanlısı,
onlara sorsan baş belası,
ve eski yeni günlerin POTANSİYEL SABIKALISI...
her bakışımız firari,her öpüşümüz illegal.
dünya denen halıyı ayağımızın altından çektiler,
tüm çığları üzerimize devirdiler de,
dayandık birbirimize.
açmaz denilen sevdamıızn,
gün gelip tomurcuk açma olasılığı içindi;
tüm direnişimiz.
telsiz sesleri ve itiraf edemediklerimiz kaldı kulağımızda,
mahsumiyetsizlikle dolu (AG) hayatında;
uzak hapishanelerden seslendik ara sıra.
bir kaç cop un sorguda geçen günlerin
ve babasının biricik kızının,
KIZIL GÜLÜŞÜNÜN izi kaldı bende.
Kadir Berat