Kolyelerim Şiiri - İlhan Sağ

Yine gönlümün baharı geliyor,
Hissediyorum kalbimde;
Gözlerimden ruhuma güneş akıyor,
Bir Kasım'ın içindeyken yine…

Kolyemin doğum günü geliyor,
Tenimden ayrılmadığı koca bir yılı dolduruyor…
…
Kapatıyorum gözlerimi
Dünyam sıcacık altın sarısı oluyor…

Zihnim unutmasına izin vermese bile,
Bedenden zamanla siliniyor…

Ne zaman açsam gözlerimi
Azıcık izledikten sonra canım yanıyor,
Katlanamıyor beden,
İster istemez bir süreliğine yüz çeviriyor…
Ama dayanamıyor; gözlerini kapayıp
Başımı yine Kasım Güneşine döndürüyor…

Geçmişin, anıların sıcaklığı
Kirpiklerimdeki güneş süzmeleri gibi yalancı
Ama yinede hayat veriyor…

Islak dudaklarım bir süre sonra ısınıyor
Türkuazlarım avucumda…
Onlar artık bir yaşında,
Ve birisi hala sahibini bekliyor…
…
Bana ağır gelmiyorlar,
Kim bilebilir, belki de hiç ayrılmayacaklar…
Kol düğmeleri gibi değil onlar,
Asıldığı boyundan, bedenden, ruhtan
Bir daha ayrılmayacaklar…

Onlarda artık ben varım,
Beni sahiplendi onlar…

Karavana sevda kurbanlarından olmayacaklar,
Ayrılırlarsa bile bir gün eğer;
En fazla altmış sene sonra,
Toprak altında,
Birbirlerine birkaç metre uzaklıkta olacaklar…

Birer miras kalmayacaklar,
Kuyumcu tartısına konulmayacak kadar hafif onlar…

Onlar, türkuaz taşlar içerisine sinmiş
Birazı benden birazı meleğimden
Birer parça ruh olacaklar…

18.11.2008 (08:15)