Kolumu Benim Şiiri - Fahri Bulut

KOLUMU BENİM
Nasıl üzülmeyim canım sultanım,
Acımadın döktün dolumu benim,
Menziline doğru uçamaz oldum,
Dağlara vurdurdun yolumu benim,
Kırdın kanadımı, kolumu benim.

Sormazsın ki her gün neye içerim,
Anladım kalbinde hiç yokmuş yerim,
Sen gittin gideli arttı kederim,
Dağlara uğrattın yolumu benim,
Kırdın kanadımı, kolumu benim.

Hayalimi aldın, düşümü çaldın,
Canı hiç onulmaz dertlere saldın,
Sende benim gibi yalınız kaldın,
Dağlara vurdurdun yolumu benim,
Kırdın kanadımı, kolumu benim.

Albümler sarardı, resimler soldu,
Saçlarımı deli rüzgârlar yoldu,
Baktıkça içime bin hüzün doldu,
Dağlara uğrattın yolumu benim,
Kırdın kanadımı, kolumu benim.

Attın kucağına sevgi bilmezin,
Sohbet edip saza, söze gelmezin,
Bayramlarda bile yüzü gülmezin,
Dağlara vurdurdun yolumu benim,
Kırdın kanadımı, kolumu benim.

Rızazade, sensiz mutlu olmuyor,
Gönül gam, kederde huzur bulmuyor,
Örtük kapım rüzgâr bile çalmıyor,
Dağlara uğrattın yolumu benim,
Kırdın kanadımı, kolumu benim.
10.08.2021
Fahri Bulut Rızazade