Dilim, eğitimim fazlasıyla var;
Devlete hizmetim sınırı aşar.
Dededen, babadan miras kalmadı;
Bana koltuk ikram eden olmadı!
Hakkını vermeli has koltukların;
Yoksa başa gelir tüm korktukların.
Tonla altın versen, heves kalmadı;
Özgün koltuklarda gözüm olmadı!
Sorunlar azaldı, nerdeyse hiç yok;
Hem içte hem dışta huzur güven çok!
Tek derdin koltuksa, aday kalmadı;
Hepsi senin olsun, bu hiç olmadı!
İşçi, köylü, memur, esnaf, dul, yetim,
Emekli az soluk alsın, niyetim.
Kimsede dayanma gücü kalmadı;
Koltuk başa bela; gülen olmadı!
05.08.2012
Seçil KaragözKayıt Tarihi : 6.8.2012 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!