Bu aralar koltukta yaşıyorum
Bazen küçük geliyor benliğime koltuğum
Yastıklarım kabarmış kumaşım kadife
Kimi zamanda bedenim küçülüyor
Avuçlarımdan kanıyor bir kişilik sizceli bizceli
Beşik gibi atıyor damarlarımdan sensizleri
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta