Kolonya Ferahlığında Arkadaşlık…

Bu cümleyi ilk okuduğumda içim kıpırdamıştı.
Kolonya ferahlığında bir arkadaşlık öneriliyordu.
Bu ne demekti,nasıl bir cümleydi,
Neden yazılabilirdi,kime denilebilirdi.

Bu soruların cevabını,ilk satırları yazmaya başladığımızda anladım.
Huzurlu,sevgi dolu,güven dolu,sırdaş satırlardı yazılanlar.
Yıllar yılı tanıdığınız biri ile nasıl mektuplaşırsanız öyleydi,
Dost,art niyetsiz,beklentisiz,baskısız,yarınsız.

Ama ilk yan yana geldiğimde daha çok anladım,
İşte kolonya ferahlığı buydu,
Duru, kocaman,direkt bakan iki çift göz.
Hele ayrılırken sanki çok yakın,hep var olan biri ile vedalaşırcasına,
Üzgündüm.

Çok uzun zaman olmadı belki,
Ama ben nasıl, kolonyaya ilk dokunduğunuzda ürperirsiniz,
Nasıl, içinize çektiğinizde içiniz yanar, en derin yerine kadar kalbinizin,
Onu her duyuşumda,her yanımda isteyişimde bunu hissediyorum.

İçime çekmek,titreyerek ürpermek,her an çantamda taşır gibi,
Yanımdan ayırmamak istiyorum.
Bu huzur hiç bitmesin,sorgulamalar,ileri geri tartışmalar hiç olmasın,
İstiyorum.
Onu ve kolonyayı çok seviyorum.