Kolonya Şiiri - Özge Özgen

Ellerime kolonya diye dökülen cümlerden
şiir yazılmıyor sevgilim.
Demir bir çubukla annem ayaklarıma vuruyor yine.
Kaç ölüm diktiysem gülüşümün üzerine,
Martılar hep kanada kırık döndüler geriye.
Dudağımdaki uçuklar ondan değil
Kalbimi paslı bir iğne ile teyelledim
Yağmur yağınca,
Camları kilitliyorum,
Rüzgar kapıya çarpmıyor.
Artık gözyaşlarım da dökülmüyor yere.
Ve ben böyle pembe bir lastik gibi uzatınca kelimeleri ,
Bütün düğümlerin üzerinden çekirgeler gibi zıplayarak geçiyorum.
İz oluyor herşey
Gerisi yara...

Özge Özgen