Kalenin bir ucundan bakıyorum sonsuzluğa,
Sadece gökte uçan kartallar anlıyor beni.
Bir çocukken koparıldığım obam nerede ?
Kuzeyden esen rüzgarlar getirir mi ki geri ?
Gök gözlerimle gördüğüm,
Sarı saçlarımla hissettiğim,
Kılıcımı her havaya kaldırdığımda elimdeki güç,
Ulu Tengrinin adıyla,
Muhammet’e salavatla başladığım her göç.
Deşt-i Kıpçak’ta kaybettiğim
Hürriyetimi bana bir daha verir mi hiç ?
Bana derler ki “Memlukların Sultanısın” ?
Sultanlığı üstündeki kaftan, başındaki tac mı sanırsın?
Hem Zahir’im , hem Baybars’ım hem Rükneddin ?
Ben yalnız bir Memluk,
Kölesiyim sadece Hürriyetin.
Kayıt Tarihi : 3.3.2018 14:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Memlukların Sultanı, Devlet-üt Türkiye’nin İsim Babası, Asıl Kurucusu ve Ulu Hakanı, Gelmiş Geçmiş En Büyük Hükümdarlardan, Büyük Türk, Al Zahir Rükneddin Baybars Al Bundukdari’ye hürmetle ve rahmetle.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!