Kolay Kaybetmeyeceğim Şiiri - Yavuz Erdin

Bir an gelir kelimeler düğümlenir boğazında.
Yüreğin avaz avaz haykırırken.
Mühürlersin dudaklarını,kesilir sesin soluğunda.
Elbet bir sebebi var bu ölümcül sessizliğin.
Zor buldum seni kolay kaybetmeyeceğim.

Kimi ruhlar aşinadır birbirine kalu beladan.
Kavuşmak kaderleridir göçüp gitmeden bu dünyadan.
Bedenim değilse bile ruhum tanıdı sesinden soluğundan.
Zor buldum seni kolay kaybedemeyeceğim.

Belki bugün değil ama yarın sende anlayacaksın.
O his senide kaplayacak benim gibi kucaklayacaksın.
Biliyorum ki anladığında sende bana koşacaksın.
Zor buldum seni kolay kaybedemeyeceğim.

Yüreğime dolup taşan hisleri anlatmam mümkün değil.
Bir kalbim daha olsaydı onada sığmazdın bunu iyi bil.
O kadar büyüdün ki içimde korkarım zaptedemeyeceğim.
Zor buldum seni kolay kaybedemeyeceğim.

Mutlaka bitmeli bu hasret kavuşmalı naçiz bedenler.
Sonsuza kadar beklemesin sevda ateşi ile yanan yürekler.
Hazırdır herşeye ruhum,bir çağırsan yeter.
Zor buldum seni,emin ol,kolay Kaybetmeyeceğim.