Kokusuz Korku Şiiri - Berkay Çınarlı

Bir çocuk açtı gözlerini ve fark etti ıslattığını üzerinde uyuduğu yatağı
babası çok kızacaktı ona, farkındaydı bunun, korkmaya başladı bu yüzden
sonra uykuya daldı istemeden, bir güç çağırmıştı onu geri uykuya;
babası içki içmeyi çok severdi: Sabah, akşam, öğlenleri içki içerdi.
İçki içtiğinde sinirli olurdu babası, rüyalarından çıkmış bir iksiri içmiş gibi olurdu
çocuk, buna ''sinirli iksir'' adını verdi -babası içki içince çok sinirlenirdi çünkü-

bir çocuk açtı gözlerini ve fark etti ıslandığının üzerinde uyuduğu yatağın
sanki sinirli iksirle ıslanmıştı yatağı, babası gibi kokuyordu o yatak çünkü
yatağın altından sesler duymaya başladı ancak izlediği bir filmde canavar vardı
yatağın altında, zihnin kapılarının en altında, keşfedilmeyi bekleyen korkulardı
başını yavaş yavaş eğdi aşağı ve açıldı Ay'ın ışığı kadar parlak gözleri
-ancak hiçbir şey yoktu orada, bir hayaldi, bir rüyaydı hepsi-
babasının ağzından çıkan koku hâkimdi etrafa, sinirli koku, korkunun kokusu
yatak odası ters döndü sonrasında, odanın kapısı daireleşmiş, çatlaklaşmıştı
bir şişe belirdi yatak odasının altında ve oda tamamen boşaltıldı şişenin ağzına

bir çocuk açtı gözlerini ve fark etti ıslandığını içinde uyuduğu odanın
sanki her şey sinirlenmiş ve korkunun kokusuyla yıkanıp buzlanmıştı.