Kokusunda Hazan’ın… Şiiri - Sabri Ceyhan

Yazdan kalma bir sonbahar akşamı,
çınlıyor kulaklarda lodosun ıslık sesi.
Süpürüyor yazdan kalan ne varsa…
Serince biraz hava,
yanıyor ya ocakta odun ateşi,
önün ısınıyor arkan buz tutuyor…
İsli demliğin çayı da bir başka,
altında varsa birde keçi postu,
duvar da asılı babadan kalma çifte,
sigaranı da yakarsın közle,
bir de varsa yanında omzuna yaslanacak,
vız gelir Kasım, varsın kış olsun önü...

Uzadıkça uzuyor gece,
Sanki borcu var lodosa.
Ne vakit özlese toprak yağmuru,
imdada yetişiyor kabayel…
Damla damla düşer birazdan,
camı çalar birazdan yağmur.
Sönmeye yüz tutmuş,
köz köz olmuş ocağın ateşi,
çokarmalı biraz daha.
Güneş gecikmiş olmalı,
çayı da yeniden demlemeli,
biraz da is kokusu sinmeli.
Tütüyor ya baca, yarışıyor özlemle,
kuracak, kuracak çok hayal var daha seninle…

Zembereği bozulmuş kapıya vuruyor rüzgar,
toparlanıyorum bin bir umutla,
sen çaldın sanıyorum kapıyı,
kulak veriyorum, gıcırdamıyor tahta merdiven…
Bir hayale bir rüzgara dalıyorum,
birbirini bozan bir ahenk var, sanki anlaşmışlar.
Bir sigara, bir bardak çay daha zayi oluyor,
sabahı olmayacak gibi görünen gecede…/Sabri CEYHAN