Kokunu Ararım Buram Buram Şiiri - Ozan S ...

Geçen zaman benim alehime işliyo sen gelmiyosun belkiler artık tükeniyo.
Yapraklar sararıyor sevgilim son bahar geldi ben yalnızım belki de kalbin başkasından hoşlanıyo.
Hayat böyledir işte sen birisi için ölürken o mutluluğundan seni görmüyo.
Gözlerin kör olmuş göremiyosun gerçekleri o züppen seni ben gibi sevmiyo.

Boş sayfalarda imzam var o sayfalara bana yaptıklarını ayrı, ayrı yaz.
Az çok tanırım seni mesela örnek vereyim ayrılığındı benim için erken infaz.
Hayallerimdeki kadın sen değilsin artık çünkü benim sevdiğim böyle biri olamaz.
Ama sen bu sun işte sorumsuzlukların bitirdi bu aşkı ama sen yinede utanmazsın utanmaz.

İnsanın en çok üzenlerden biriside yalnızlıktır ben buna kefilim.
Kimsesiz bir insanın gecesi gündüzü olmaz ağlamak için çünkü bunları yaşadım bilirim.
Birisi demiyor ozan unut takma kafana zamanla belki tekrar seversin.
Benim hakkımda iyi şeyler düşünmüş gibi yapma çünkü beni aşağıladığına eminim.

Var ya seni sevdiğim kadar Allaha ibadet etseydim şimdi cennette yerim hazırdı.
Lan vicdansız sana verdiğim değerin yarısını kendime verseydim sol kolum olmazdı yaralı.
Seni düşündüğüm gibi birazda kendimi düşünseydim iyiliklerle yaşardım hayatı.
Sevdiğim o bu değil de hala kendime yediremiyorum ayrı kalmamızı.

Telefonumdan ne resimlerini sildim ne cüzdanımda ki resmini yırtabildim nede seni unutabildim.
Duyduğun her ezan sana unutamadığımı söylesin beni sorarsan hala 1 Ağustosun etkisindeyim.
30 Mart eskisi kadar acıtmıyor canımı ama bu tarihte de ben kendimi kaybetmiştim.
Ama 2010 senesinde kapıldım bu derde biz arkadaşız sözleri tam bir bahaneydi.

Hani çiçekleri sulamazsın ardından ilk günler rengi solar ve sonra yaprakları buruşup ölür ya.
Kırarsın küçük bir ağacın dalını saramaz yarasını ve birde bakmışsın ki kuruyup gitmiş.
Küçük çocuklar var ya hani sevdiğimiz annesinin sütünden başka hiç bişey yiyemez içemezmiş.
Bende ölen çiçek gibi kuruyan ağaç gibi anne sütüne muhtaç çocuk gibi ayrılmak sadece yalnızlık değil felaketmiş.

Yazdığım 726 şiirde sanaydı aşkaydı sahte sevgiyeydi hep isyan.
Şimdi ellerimde 727.şiirimi yazıyorum hatırlayacağım bir mutluluk göremem geriye dönüp baksam.
Çok gözyaşım çok kanım aktı bu satırlarda hiçbir şey değişmez her gece ağlasam.
Jilet kesiğinden beter gönül acısı saçlarından tel yolla gülüm kokunu onda ararım buram, buram.

Artık mesaj atıp rahatsız etmiyorum sadece sen beni kötü bilme diye.
Bu kararına hala karşıyım ama elimden bir şey gelmez napsam ne desem nafile.
Ablanda istemezmiş böyle olmasını ama bütün kararı bırakmış kardeşine.
Bu senin aşkın senin sevgin napsamda ne kadar acı çeksem de seni unutmadım unutamadım fadime.:(

Onu bunu boş ver benim için yanıyo gönlüm tutuşuyo ne kadar alkol alsam da faydasız unutturmuyo.
İşte sık sık nefesim kesilir ağlarken sensizlik en büyük problemim anlayamıyorum gözlerin bile gülüyo.
Anladım ki memmunsun halinden birde diyordu benimde en az senin kadar içim yanıyo.
Ben bıktım artık aşk masallarından ben size olacağı söyleyim unutmayın seven hep kaybediyo.

Sen benim dünyamı aydınlatan güneşim beni ben yapan prensesimdin.
Bir kolye hediye etmiştim sana zannettim ki beğenirsin seversin.
Bir şeyleri bahane ederek takmamıştın gerçekleri öğrenince birden geçti içim.
Ben senin için sıradan bir kişi ama sen benim için sonunu getiremediğim bir cümlesin...

06/10/2012
21:24 Cumartesi