Kokun ve Nefesim Arasına Sığan Özlemler ...

Öyle az değil, sana birkaç ömürlük özlemim var. Belki şimdi gelsen hiç koparamayacağım takvim yapraklarında dinecek.
Bu yük beni aşıyor.
Hazır ölümün odama kıyısı varken, yüzmeyi öğrenmek istiyorum.
Ya da şimdi olduğumdan başka bir şey olmayı. Pamuk şekercinin
etrafında toplanmış çocukların yüzündeki tebessüm olmak isterdim mesela.
Keşke rüzgâr kokunu bana getirebilecek kadar güçlü olsa.
Fakat bu imkânsız.