Koktu Sivas Şiiri - Binali Özdemir

İki Temmuz bin dokuz yüz doksan üç,
Başlanan günle figan koktu Sivas.
Katliam için oluşan bu kaba güç,
Çıktı sokağa isyan koktu Sivas.

Cuma namazı müminler salah’ta,
Başları secdede kalpler Allah’ta,
Beyinler yıkanmış gözü günahta,
Taşlaşan yürekle kin koktu Sivas.

İmandan ayrıldı uydu şeytana,
Hutbeydi bahane oldu isyana,
Molla tahrik etti döktü meydana,
“Tekbir” sesiyle cihat koktu Sivas.

Azgın alevler ki çıktı semaya,
Feryatlar yükseldi arşı alaya,
Yakan ‘şükür’ ile kalkmış duaya,
Yayılan dumanla is koktu Sivas.

Kasıt işi makamları bağladı,
Yardım azaldı analar ağladı,
Yakanlar sokakta coştu çağladı,
Yanınca cesetler, et koktu Sivas.

Bunca günahsız şair ve aydınlar,
Alevlere yenik düşüp yandılar,
Onlar kırklar makamına vardılar,
Dökülen ‘yaş’la yas koktu Sivas.

İslam barış ise nedendir bu kin?
O nasıl barış ki bu kadar çirkin,
Yara kanadıkça olunmaz sakin,
İslam’ın döktüğü kan koktu Sivas.

Kundikli’yim çokça bedel ödedik,
Buna benzer çirkin bedel görmedik,
İnsanlık yakıldı, anlam vermedik!
Tarihe yazıldı, hep koktu Sivas.