hissetmiştim,
saçlarının rüzgarından..
serinliğinle ateşlemiştin yüreğimi..
anlamıştım renginden,
al yanaklarından..
ele verdi gözlerin,
Hayata hiç ağlayan gözler ile bakmadım ama
şiirlerimden eksik olmadı yaşlar.
Neden?
Bilmem...
Yazması daha mı kolay?
gün gelir devran döner..
bakarsın,
zaman yok olmuş,
akıp gitmiş günlerin,
süzülmüş gözlerinden..
bütün umutlarım tükendi..
hiçbir amacım kalmadı yaşamaya dair..
yeşermeye yüz tutmuş hayallerim,
sevda filizlerim,
kabus doldu,
ızdırap oldu yüreğime..
Ağlayan bir çocuk var duvardaki resimde
Nedeni bilinmez
Sürekli ağlıyor
İçler acısı
Hiç güldüğünü görmedim
Islak ıslak bakıyor hayata
kendimi tarif etmeye kelimeler yetmiyor bazen,
bazen hak veriyorum aslında,
inanıyorum,
lâl olmuş haykırışlarda tüten sevdama...
bilirim,
gözlerinden sızar depremler,
Bedenini satarken de mi benimdi ruhun?
Gözlerin değil miydi bana baktığında kadınlığını unutan bebek..
Kimdin sen?
Avuçlarımı kanatan eller mi?
Dokunduğu yeri parçalayan dudaklar mı?
Saçlarımı ağartan,
hani söz vermiştin,
tamamen benimdin..
korktun galiba senin olmamdan..
yalnızca
benim olarak gittin..
ben daha senin olmadan..
bu son sigaram,
yine sensizliğime yaktım hayallerimi,
söndü ateşim,
her biri kül oldu yokluğundan..
dumanında belirdi gözlerin,
ansızın kayboldu gözlerimden..
bilmezdim şeytanların yüzük taktığını,
yanınca görüyor insan!
ateşten nefret ediyor..
onu asıl yakanın,
yüreğini dağlayanın,
o yüzük olduğunu bilmeden..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!