Köhne Ruh Şiiri - Hamza Tukur

gittiler....
birer birer,
kıyaslamadan,ölçmeden,tartmadan,ihtimal bile vermeden.
bilemediler ve hiçbir zaman bilemeyecekler aşkımın şiddetini.
bu açıdan bakarsan gittikleri iyi olmuş sanki.
hiç olmazsa hala bendeler.
eğer bilselerdi;
korkarlardı ve ben tamamen yitirebilirdim.
o zaman mesnetsiz kalır,nefessiz kalır,umutsuz kalır,amaçsız kalır,hayalsiz kalır,tutunamam ve düşerdim.
böylesi iyi oldu.onları hiçbir zaman benim kadar sevemeyecek insanlarla ''yaşadıklarını''sanıyorlar şuan.ne acı.bunu yaşamak,bunu sevmek sanıyorlar.umarım gerçek aşkı tatmadan yok olmazlar.çünkü bilmeden bilinmezliğe yol aldıklarının farkında bile değiller.
bedenen mevcut fakat ruhen yokken,
bir eylül sabahı ve herkes uyurken,
yokken çevremdekiler ve ben tek iken,
aklım,fikrim hep sen iken...