Kaç bahar, şad olmadın say harap bahçede sen!
Sol dalım kökten çürük, sağ yanım hüzne desen.
Korkuluk kalmış deyip, az alay etmediler.
Kimse bir laf mı derdi sen böyle çektirmesen?
Kâh yarım gölge kaldı, laf duydu meşrep bilen.
Kâh cahil, sarhoş söver, taşlardı meyve görüp!
Kaç bahar şen kalırdı, sen böyle ettirmesen?
Köklerim toprak cihan, dallarım dünya bilir.
Köstebek kökte kesti, gel kırma kesmiş kesen
Gölgemiz mermer biçer, resmimiz taşta kurur.
Gülmemiz konsa keşke sen böyle bezdirmesen.
Gün geçer cismim çürür, Ay doğar hicran vurur,
Gel bahar ufka düştü; düşlerde esti esen!
El diyor,köhne kökte gül açsa bağban güler.
Eski kök gül tuttu yâr, gülme bir naz ile sen.
Tek tutam can mı vardı, çok cimri kökmüş de sen?
..
şubat 2009
Çift ölçülü bir Özleşim şiiridir.
Şahamettin KuzucularKayıt Tarihi : 20.9.2010 18:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çift ölçülü bir Özleşim şiiridir.
Eski kök gül tuttu yâr, gülme bir naz ile sen.
Köhne kök/Eski kök ne bilmem amma şiir olarak güzeldi. Çok beğendim.Kalemizni ömürlü olsun.
TÜM YORUMLAR (1)