Köhne günler Şiiri - Recep Kızıl

KÖHNE GÜNLER

Uşahtık burnumuzu kolumuzla silerdik
Birde bakıp kahkahayla gülerdik

On nufusla bir tabağa dalardık
Yorgunluğu üstümüzden salardık

Keşke köhne günler dala gelseydi
İnsanlar ağlamasa hepden gülseydi

Obaş çörek yeyip piçine yaya giderdik
Bendem eşip sonra kerantı döyerdik

Süt, gatığımız yedi illik cır inekten
İçerdik suyumuzu kôl dibindeki senekten

Belki envai yemekler yoktu
Lakin mutluyduk garnımız toktu

Gündüz küleş taşır gece patos çekerdik
Allah ne verdiyse bereket derdik

İlk baharda koyun kuzu giderdik dağa
Ya mergemere ya meğelesora

Payız oldu dönerdik evlerimize
O yolculuk mutluluk verirdi bize

Yoktu cep telefonu ne renkli televizyon
Erkekler top oynardı kızlar beştaşla oyun.

Akşam goza çekip nenem nağıl diyerdi
Sobada galın gızdırıp şor dürmekler yiyerdik.

Eziz gonah gelende biz'de bayram ederdik
Kişmişli düğü ile cüce şorfası yiyerdik.

Keşke köhne günler dala gelseydi
İnsanlar ağlamasa hepden gülseydi

Selam saygı sevgi yok oldu sanki
Köhne günleri özler olduk inanki

R.K