Bulutlara uzanmış dört katlı şirin köhne apartmanın
Çatı katına konaklamış bir tavan arası yazarı
Son hikâyesinin dağınıklığında çatlaklardan sızan
Sabah güneşinin rahatsızlığında
Elleri en sevdiği kahramanın 17. satırında
Odanın dağınıklığı tebessümünün tek kaynağı…
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta