Köfteye güfte Şiiri - Hüseyin Demircan

günler geçti aylar geçti geçti haftalar
kıymaları var bizim kıymayaya benzemez
kurutulmuşlar takır takır sıra sıra raftalar
mundarmı mısmılmı bilinmez köffteleri var bizim köfteye benzemez

duyuşu sesi ızgara üstünde cızırtıyı algıladığım
irade dışı sıvı salgıladığım siz ey kulaklarım
sizin hemen üstünüzde belirdi saçlarımdaki ilk aklarım
renk ışık bağlamında varlığını algıladığım

yokluğunda sodyum klorürle iki aş o salgıladığım
burun çevrem ve göz altımda sodyum klorürle kalakaldım
gözlerimi iki aş o gillerde terketti gitti çoktan
dert sahibi ettiler beni hiç yoktan

akşamları eve dönerken
aç açına şaşkın şaşkın sokaktan
hemoglobin baskı yapar damarda
fışkırıp akma ister şakaktan
mangalından bir miktar ekşili köfte umarda

tükürük salgısının bilmemki ne var kimyasında
köftesinin ayrı bir yeri vardır köfteler dünyasında
sürgün düştüm yatarım şu karaganda kalasında
bestekar yokmu besten yurdum köftesine
al buda benden katkı olsun köfte güftesine