Kod Adı Yaban Şiiri - Mücella Pakdemir

Canına yandığım, sabî döversin
Neyine yetmez ki kulağı çekmek?
O bile fazlayken, bir de söversin
Ne mümkün âlemde bileğin bükmek!

Kolayına gelir basmak kalayı
Sıraya dizersin cümle alayı
Üstüne çekersin pasta cilâyı
Şanın mı artırır kırarak dökmek?

Aldın ya istimi, aban da aban
İhtimal; örnekçin dedenle baban
Parantez içinde kod adın “yaban”
Medenîye züldür önünde çökmek

Görmedi gözlerim sen gibi öküz
Nereye uğrarsan orada yokuz
İnsanlığa açız, küfrüne tokuz
Tek çâremiz koca ağzını dikmek

Söylemedi deme, bunlar iş değil
İbrende itibar sıfıra meyil
Kanun var a gâfil, oku ve eğil
Cezan, müebbeden katıksız ekmek