Kod adı Cemre! Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Gözleri düştü
durakta bekleyen tene
dur dedi toprak, sen de kimsin
ne hakla
indin mevsimlerin üzerine

sonbahar
kış üşütürken tenleri
hisleri düştü boşluğa
dur dedi hava, sen de kimsin
ne hakla
karıştın rüzgarlara

soğuktu duygular
donmuştu dağlar
bir nefesiyle eritti buzları
dur dedi su, sen de kimsin
ne hakla
akıttın ırmakları

Ben cemreyim dedi gülerek
Toprak beni bekler
Yeşertmek için sevgileri
Su bana aşıktır
Eritmek için katılığı
Hava beni çağırır ısrarla
Estirmek için duyguları

Ben aşkım dedi, kod adım cemre
Gözüme kestirdiğim kalbe
Hava, su, ateş olurum
Yaşarken ölen insanları
Eğer bir yakalarsam
Cennetin en güzel yerine
Cemre niyetine doldururum