Kocaeli/izmit Şiiri - Osman Bulut

Ellerle geçirir bir iki çağı,
Bekler kurtarıcı el Kocaeli.
Akçakoca gelir, tası tarağı
Toplayıp da gider el Kocaeli.

İlk çağda; Astakos, Nikomediya,
Dense de kapandı gitti o dosya.
Biz de İzmit deyip çaldık bir maya,
Hem deniz tuttu hem göl Kocaeli.

Her ne kadar kalabalık ise de,
Gelip kapısından dönmez kimse de.
Çevresiyle, çapıyla değilse de
Nüfusuyla büyük il Kocaeli.

İsmini; fatihin Akçakoca'dan,
Aklı aldın hayat denen hocadan.
İrili ufaklı onca bacadan
Durmaz akar para pul Kocaeli

Hepsi birbiriyle girmiş iç içe,
Çalışkan, üretken on iki ilçe.
Dört yanın yemyeşil; orman, bağ bahçe
Değişme hep böyle kal Kocaeli.

Yoğurdu, hindisi dillerde bu gün,
Kandıra’nda etli, sütlü her öğün.
Aç kalmak, açıkta kalmak ne mümkün
İşin de, aşın da bol Kocaeli.

Maharet hem unda, hem yapan elde,
Yeme simidini İzmit’e gel de!
Çarşamba simidi kadar güzel de
O başka, bunu da bil Kocaeli.

İpek halısıyla ünlü Hereke,
Daha çok tezgâhta dokunsa keşke.
Çinliler ona da sıçratıp leke,
Sürmüş piyasaya çul Kocaeli.

Yarımca kirazı pek muhteşem de
Eşme ayvasını gör de yemem de.
Tadan bilir; hem kuru helvan, hem de
Pişmaniyen şeker bal Kocaeli,

E-5’in bir tutku şoför gözüyle,
Otoyol muhteşem yüksek hızıyla.
İzmir iki adım Osman Gazi'yle
Dört tarafın köprü, yol Kocaeli.

Çektin Marmara’yı kendine doğru,
İhracatta oldun yurdun gururu.
Her ne varsa; “el emeği göz nuru”
Paket et dünyaya sal Kocaeli.

En güzel köşeye kurdun pazarı,
Tüm yollar emrinde, yükle katarı.
Zarar senin olsun; kazancı kârı
Seksen bir parçaya böl Kocaeli.

Avrupa'da yedinci, yurtta lider,
Limanından tüm dünyaya mal gider.
Hızlı tren uzağı yakın eder
Rakipleri toplar nal Kocaeli.

Sonunda çarkları durdurmuş SEKA
Müzeye çevrilmiş o dev fabrika.
Makineler bir asar-ı atika
Terini, tozunu sil Kocaeli.

Dememiş “Bırakın beni halime”
SEKA kapıları açmış bilime.
Neşe katmış çocuklar o iklime,
Sen de uy onlara gül Kocaeli.

17 Ağustos Doksan Dokuz’da,
Faylar yine aktifti yurdumuzda.
On binlerce mevta yine omuzda,
Zordu o kapkara yıl Kocaeli.

Yaşanan acının merkezi Gölcük
Olsa da milletçe kabre gömüldük.
Sorumlu her kimse kulağını bük,
Kâr etmiyor tatlı dil Kocaeli

Hala yapılmıyor işin gereği,
Beton dolu dağlarının eteğini.
Doğa bir gün yine atar köteği,
Bitmez bizde afet, sel Kocaeli.

Ne sık olsun bir ziyaret ne seyrek,
Her şeyi tadında bırakmak gerek.
Eğlenip kaldığın yeter diyerek,
Osman’ı iline sal Kocaeli.
Osman BULUT
29.09.2023
İzmit Kocaeli