Koca (Viran) Marmara Şiiri - Özcan Gökçay

Gecenin zifrinde sallanarak uyandılar bir ara
Açılan gözlerin önü alabildiğine kapkara
Bağrışıyor çol çocuk kadın erkek yan yana
Biranda viran oldu çöktü koca Marmara

Yerle bir oldu Körfez Çiftlik Derince
Geri kalmadı onlardan Sakarya ile Düzce
Denize pay verdi Gölcük ile Yalova
Biranda viran oldu çöktü koca Marmara

Kimi yüzüstü kimi sırtüstü kimi tek başına
Neler çekerek geldiler zulmün bu yaşına
Kurban oldu sonunda ocağının taşına
Biranda viran oldu çöktü koca Marmara

Kimi ağlıyor gülmez yüzü depremin pençesinde
Kimi kefensiz canlar takılmış ederin kepcesinde
Kimi sarılmış evladının cesedine öpüyor delicesine
Biranda viran oldu çöktü koca Marmara

Mazlum yüzler çevrilmiş bakıyor hıçkıra hıçkıra
Alıyor besmelesiz canları Azrail sıra sıra
Hiç sönmeyecek gibi yanıyor bağrımız çıra çıra
Biranda viran oldu çöktü koca Marmara

Yüreğimizde açıldı kapanmayacak derin bir yara
Eş dost düştük çıkılması zor bir dara
Arıyor gözlerim boyumu posumu kim sara
Biranda viran oldu çöktü koca Marmara

Ölenler kavuşacak Yaradanının rahmetine
Kalanlar katlanacak kullarının zahmetine
Nasıl bakacak Fatma ana Zehra ile Ahmetine
Biranda viran oldu çöktü koca Marmara

SEN KOCA MARMARA İSEN BEN DAĞ GİBİ ANADOLUYUM
BANA YAŞATMASAN BİLE YAŞAYANLARLA YANYANAYIM