Koca dünya Şiiri - Mircevat Ahıskalı

Niye böyle koca dünya?
Kâh salarsın güce dünya,
Kâh bakarsın aça dünya,
Kâh dönersin tunca dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Bakıp sana düşünürüm,
Sırlarına şaşırırım,
Kâh haddinden aşırırım,
Kim var sırrın aça dünya?
Koca dünya, koca dünya.

Veren dünya, alan dünya,
Yola salan, kalan dünya,
Yalanlardan yalan dünya,
Dönersin baş taca dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Yüzen dünya, gezen dünya,
Düzenleri bozan dünya,
Haklı, haksız ezen dünya,
Gündüzlerim gece dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Kime geniş, kime darsın,
Kime düşman, kime yârsın,
Kime cennet, kime nârsın,
Kimse bilmez nice dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Kime şerbet, kimi yakar,
Kime zehir, kimi bakar,
Ne yol tutmuş, nere akar,
Ne hayalde acep dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Kâh yitirir, buldurursun,
Kâh ağlatır, güldürürsün,
Gülen çağı öldürürsün,
Gönlüm ister biçe dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Ne şemleri söndürürsün,
Ne izleri sildirirsin,
Ne gülleri soldurursun,
Kim yazıdan kaça dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Geldi gitti ne hakanlar,
Nice sultan, nice hanlar,
Dünya benim sanan canlar,
Fikri çıktı hiçe dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Geldi, gitti hûri, gılman,
Nice hekim, nice Lokman,
Yoktur derman, umma aman,
Ruhlar bir bir uça dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Ayırmasın diken, gülü,
Ne sultanı, ne de kulu,
Ne kargayı, ne bülbülü,
Bir bir senden geçe dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Gizletirsin ne sırları,
Yıktın nice kasırları,
Geçirdin kaç asırları,
Yaşın çıkmış kaça dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Utan koca dünya, utan!
Herkesin sonuna yeten,
Dost olup, dostluğu atan,
Dostluk çıktı, hiçe dünya,
Koca dünya, koca dünya.

Tükenmeyen kitapsın sen,
Senden gözü alamam ben,
Ben olamam, sen tek yalan,
Gönlüm düzü seçe dünya,
Koca dünya, koca dünya.