Koca Dünya Şiiri - Suzi Ayyıldız

Bir hüzündü koca dünya,
ne sagı belli ne solu.
Kocaman urbanın içinde konuşan yaralı bir insan oğlu:
Yırtık düşlerimin, kifayetsiz sözlerini sarfettim bunca sene.
Bahara hasret yaşarken kışa mahkum ettim yüreğimi yine
Oysa
oysa
Azda olsa haylaz hayaller saklamıştım çeplerimde
Umuttan yoksun yarınlara inat bıçak sırtı mutluluklar biriktirmiştim, hayal hanemde.
Kim bilir belki de
Uçsuz bucaksız bir kıtaplıktı düşlerim
Şimdi kara kaplı kitap gibi yüreğim...
Ne yana dönsem, tutunamaz yanağımdan düşer gülüşlerim.
Sarı saman misali sararıp solmuş ,
umut pahçemde çiceklerim..
Şimdi
Şimdi
Hangi bahara bel bağlayım.??
Canımı hangi ateşte yakayım..?
Hangi izdüşümünde kaybolayım..?
Bırakın beni, ben sessizliğimde bogulayım.
Sessiz ırmaklar gibi akıp kaybolayım
Bırakın ben bu gece yıldızlara karışayım.
Bırakın da ışıksız kalanlara avuçlarımda ışık toplayayım...
Tüm karanlığa inat ben artık gölgemle barış yapayım...
SuZi