Ey düşen yaprak, duydum fısıltını,
Kuzey rüzgârında titreyen sesini.
Ben o çınarın köklerinde kaldım,
Sen düştün, ben bekledim seni.
Sen “üşüyorum” dedin, ben yanıyordum,
Bir sonbahar sabahı, saat dört sularında.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.



