Koca bir dağa iç döküş II

Abdullah Zeki Öğüt için..

senden habersiz ne çok yürüdüm sarp yollarında
içine sığmaz delişmenliklerini gördüm.. büyüklüğünden utanıyordun!
kaç gece kaybolsam dedim ormanlarında,
ıssızlığın ki rengarenk çocuklar biriktirir..
bütün çocuklar, yorgun şehirlerden heybetli dağları hayran seyreder benim gibi..
ey koca dağ!
sararmış resimler dolusu merhaba biriktirdim sana
zamansız gitmişlerce ağıtlar
elleri nasırlıların avuç içlerine sığınmış çokça dua
ağarmaya yüz tutmuş sakallarıma tutunmuş bebek tebessümleri
aldım da geldim hürriyet bulsun diye prangalı hatıralarımı..
bazı soruların anlamla mesafesi kapanmıyor
nedenlerimi uçurumlarının kıyısına bırakayım
kopsun bir çığ gibi sövgülerim doruklarından
ürksün sesimden buralı olamayan, göç yolunda konaklayan kuşlar
titresin yüzüme kapanan dar kapılar
ben uğultulu zamanlardan çıkagelen asude şaki
cebimde sigara paketine yazılmış birkaç şiir
cemreledim seni düşündükçe yıldızların bastığı nemli hücreleri
ve işte küstüm!
kalabalık üzerime üzerime geliyor ve küf kokuyor kent,
gözlerimde parmaklık sancısı; ağlayamıyorum..
tellerine güvercin konmaz duvarlar yıktım da geldim
ben işte ben;
henüz mavisindeyken vurulan bir lacivert,
yani Ali Bülent…