Koca Adam Öldü Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Yolda yürüyorum sessiz,
Seni düşünmemeye çalışarak,
Ellerim ceplerimde,üşümüş,
Mahzun ve omuzlarım düşmüş,
Yürüyorum bir garip yollarda.

Bir sigara yakmak için,
Elimi cebime attığımda,
Küçük kağıtlar geliyor elime,
Bakıyorum bütün ceplerim
O küçük kağıtlarla dolu,
Üzerinde karalanmış sözler,
Kimi kısa,kimi uzun cümleler,
Sana yazdığım şiirlerim var,
Bakıyorum tek tek hepsine,
Eksiksiz hepsinde sen varsın,

Öyle dalgın yürürken biri,
Ardımdan sesleniyor,koca adam,
Hey koca adam bakarmısın?
Şaşkın kim bu diye bakınıyorum,
Kim ardımdan seslenen bana,
Hemde koca adam diyerek,
Koca adamlığımı bir tek,
Bir tek sen bilirdin değilMi?

Al diye elini uzatarak,verdi,
Az önce düşürdün bunları,
Okuduğumda hepsinde de,
İki kişinin adı vardı,
Bir koca adam ve bir de Mİ,
Yolda senden başka kimse yok,
Siz koca adam değilmisiniz?
Yanıldım mı yoksa?

Evet,o benim,o Mi nin,
Bana taktığı adımdı,
Öldü o,yaşamıyor artık,
Bu gördüğün,onun sureti,
Ben koca adam değilim,
Koca adam ben değilim artık,