Klorakla Temizlenmiş Irmaklar

sen giderken sonbahar,
maviye benzetilmiş yağmur damlalarının küçük kız çocuklarına benzemekteydi.

oturacak yangın yeri yoktu, kirli elbiselerimizin ıslaklığında.
şakaklarımız atıyordu korkudan.
alnımıza çizilmiş bir yol,
sonsuza dek yağdıracağımızı söylediğimiz yaz yağmurları
henüz gözbebeklerimizde yokken

bir kuşa kafes alıp evcilleştirme çabasıydı
kırılmasını istemediğimiz oyuncaklar,
kan bağımızın olmadığı bir gülün dikenine elimizi batırmalar.

şarkılar..
aslı olmayan notalar bağırıyordu kalplerimiz,
bu yüzden
seni tıngırdatan bir gitar teli hiç olmadı

kısık gözlerle sığınırken kirpiklerimize
küfürler mırıldandık
yanaklarımıza dokunduramadığımız
yaş dudaklara

oysa ne bir kelam,
ne bir isyan sesi..

kağnılarla yürütülen bu dünyada
aslında gitmek istemiyoruz hiç bir yere,
bir emir ayaklarımızı bağlamasa..

göz yumduk tüm olanlara
sakallarımızda pastan bir kırmızılık,
kaşlarımızdaki dinmeyen asiliğe inat..

bulutların omuzlarına taşınabilmek için
kim varsa bastırdık yerin dibine
ellerimizde kadehlerce viski
biraz da hüzünden kalan sigara izmaritleri

tüm gülücükleri somurtgan karşıladık,
üzgündük o sıralar.

sen giderken,
titreyen ellerle sigara sarmaya çalışmak
ve yahut
winston marka bir sigarayı yakmaya çalışmak gibiydi hayat.
ateşle oynamak için yaşamaktaydım.

yabancı bir elalıkta,
şeffaf yıldızlara bakarken duyduğumuz vedanın sesiymiş meğer
siyahı çöktüğünde gecenin atardamarlarımızda hissettiğimiz.

sabah kalktığımızda karşılamıyor bizi artık
aile kokan kahvaltılar
hepimiz iyimser katilleriz artık
kilometrelerce uzaktaki kelepçeden korkan

kara tahtalara sığınan beyaz tebeşirlerin tozuyla yükselttik ateşimizi
bir şeyler öğrenmek yerine,
acıya alışmak istiyorduk..

binlerce ses tonu,
binlercesi yabancı

tanınmıyordu,
alev fışkıran bir surattan saçılan gülücükler..
ne yapsak,
değiştiremiyorduk yaşanılanları..

bozuk paralar gıcırdıyordu solumuzda
ağzı kokuyordu gökyüzünün
ve kar
siyah renkte akıyordu eridiğinde
klorakla temizlenmiş ırmaklara rağmen

ana dilimizden başka bir dünya tanımıyorduk dudaklarımızın yakınında
ve sen
başkalarını öpecektin..
bu acı bana yetmekteydi..

sen giderken,
tam zamanıydı artık
bir yağmuraltı purosunun yanmasının.

gökdelenler eşliğinde çevrildi dört bir yanımız
yürüyemedik ufacık bir sevincin yolundan

kimi anlattıysak klasik bir müzik eşliğinde döküldü yanaklarımızdan
oysa ki
kötü sesimize rağmen hiç susmadı içimizde,
aşk uğruna söylediğimiz şarkılar

duvarlar yara,
sarışın nasırlar.
güneşli günler görmüştüm gözlerinde
o zamanlar
duru,
berrak bir ışıltıydı
üzerimizdeki sıcaklık..

Sen..
unutulabilmek adına terk ediyordun
ardına bakmadan
tüm şehirleri

Ve korkutuyordu kalp denilen şeyin güzelliği..

Bil istedim..

yerim de
yurdum da ''hatırlamaktı'' benim..