Kızımın Yaşamı Şiiri - Midayet Kara

Seksen birde doğdu, benim güzelim
Allah’ım dert verdi, isyan ederim
Daha çok küçüksün, budur kederim
Gözümün bebeğisin, güzel kızım

Altı yaşındayken, düştün bir derde
Çeksinler gözüme, siyah bir perde
Dünyam yıkıldı, bayıldığın yerde
Gözümün bebeğisin, güzel kızım

İlk okulda, okuyamadın canım
Epilepsi denince, dondu kanım
Trabzon da konuldu, hastalık tanın
Gözümün bebeğisin, güzel kızım

Tedavin için, doktora götürdüm
Komaya girdin, acilde yatırdım
Çare yok dendi, aklımı yitirdim
Gözümün bebeğisin güzel kızım

Hastalığa kızım, çabuk alıştın
Yaşın küçükken, iş bulup çalıştın
Hastalığında, dünyayla barıştın
Gözümün bebeğisin, güzel kızım

Yıllarca zorlukla, gidip çalıştın
Babanı şaşırtıp, işe alıştın
Yıllar erken geçti, çabuk geliştin
Gözümün bebeğisin, güzel kızım

Zaman geldi, evliliği istedin
Bir zalimi, ellerinle besledin
Çok çile çektin, hepsini gizledin
Gözümün bebeğisin, güzel kızım

Rabbin izniyle, zalimden kurtuldun
Zor demedin, ağlamakla yetindin
Emekli oldun, geçmişi bitirdin
Gözümün bebeğisin, güzel kızım

Sana şiir yazdı, Midayet baban
Seninle yürürken, yoruldu taban
Gözden yaş yerine, kanmıdır akan
Gözümün bebeğisin, güzel kızım
(1206) Şubat 2019