Güzel gözlerine bakınca anlıyorum,
Dünyanın ne kadar saf, ne kadar temiz olduğunu..
Ve anladıkça yavrum düşünüyorum,
Bu dünyanın aslında senin için varolduğunu..
Biz onu hep atalarımızdan bir miras sandık,
Sizin emanetçiniz olduğumuzu es geçtik..
Yaşlı dostumuza hep bu şekilde davrandık,
Ne yazık ki emanetinize ihaneti seçtik..
Sahip çıkamadık yaşadığımız dünyaya,
Af et bizi yavrum, biz büyükler hata ettik..
Daldık gittik yaşam denilen rüyaya,
Sizin dünyanızı mirastır diye mahvettik.
Niyetimiz size güzel yarınlar bırakmaktı,
Ve bu yarınlar için size zemin hazırlamaktı...
Oysa yarınınız olan dünyayı biz kirlettik,
En büyük hatamız, sizi mirasçı saymaktı..
Dedim sana yavrum, miras değil emanetti,
Ama bizler bunu hep yanlış algıladık..
Bu yüzden işimiz hep emanete ihanetti,
Sen emanetçi ol; kal sağlıcakla, kal emanetine sağdık.
Canım kızım İrem’e (Fındığıma)
Ramazan AkayKayıt Tarihi : 4.3.2007 11:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Küresel ısınmaydı, çevre kirliği idi... Bakıyorum da, biz dünyamızı kaçınılmaz sona götürüyoruz. Oysa bir atasözü der ki 'Dünya bize atalarımızdan bir miras değil, çocuklarımızdan bir emanettir'... Bizler bu atasözün anlamını unuttuk, emanetimize feci bir biçimde ihanet ettik. Kızım bu şiiri anlayacak yaşa geldiğinde (henüz 4 yaşında bile değil) umarım o emanetçi olduğunu anlar. Ve umarım onunla beraber bir çok çocuğumuz emanetçi olduğunu anlar... Mutlu yarınlara, saygılarımla...
Şiir sayfama ziyaretiniz için teşekkür ederim.Bir kaç şiirinizi okudum,özellikle kısa olanlar,derin anlamlar içeriyor..Ki iki dize ile duyguyu aktarabilmek ustalık ister..Siz bunu başarmışsınız.
Şiir yolunuz açık olsun..Saygımla
TÜM YORUMLAR (3)