Kızım ve Ben Şiiri - Egehan Seven

Küçük elleri avucumda,
Sıcacık, hafif, masum.
Bir hafta sonu buluşmasında,
Dünya sadece bizim için dönüyor.

Kahkahalar yükselir havaya,
Bir oyunun en güzel yerinde.
Fısıldar çizgiler kâğıda,
Resimlere saklarız söylenmeyenleri.

Birlikte yürürüz sokaklarda,
Kimi zaman sessiz, kimi zaman sorularla.
Bir filmde kaybolur gözleri,
Ben ona değil, o bana büyülenerek bakar.

Ve sonra ayrılık saati çalar,
El sallar, uzaklaşır.
Benim içimde bir boşluk,
Onun içinde belki kocaman bir soru.

Beni sevmesi gerekmez,
Zorunda değil hiçbir şeye.
Sadece bilsin isterim,
Onun özgürlüğü benim sevgimle büyür.

Bazen hüzün, bazen tebessüm,
Bazen kaçınılmaz bir sorgu.
Ama tek bildiğim şey şu ki,
Bu dünyada bana ait olan tek şey o…

İstanbul, 2025 (ouzgnl)